Bir insan ömrü, dünyadaki değişimleri gözlemleyip, gidişatın, nereye doğru yönlendiğini belirleyecek kadar mıdır?
Bunu bilmiyorum.
Lakin değişimlerin eski hızının çok üzerinde olduğunu biliyoruz. Eskiden on yılda yaşadığımızı, şimdi on ay belki daha az zamanda yaşıyoruz.
Göçebe kapitalizminden sanayi kapitalizmine geçiş çok uzun yıllar aldı. Oysa sanayi kapitalizmimden finans kapitale geçiş, çok uzun süre olmadı.
Göçler, vekalet savaşları, medya savaşları, para savaşları, enerji savaşları, teknolojik işsizlik ve açlıkla süper zenginlerin, sefalet ve açlıkla iç içe yaşadığı bir kapitalizm.
Herkesin herkes ile savaşı, her ülkenin hem kendi içinde savaş hem de başka ülkeler ile savaşı sürüyor.
Emperyalizmin kendi zorbalığı dışında, Dünyayı düzene sokacak bir değerler manzumesi yok. Kapitalizmin kuralları ve değerleri şizofrenik kurallara ve değerlere dönüşmüştür.
Serveti çoğaltma ve güç elde etme hırsı, şizofrenik bir yapılanmaya varmış, güç sahibi olanların narsist olması zorunluluğu ortaya çıkmıştır.
Hiçbir değerin ve kuralın işlemez hale geldiği bir kaos ve kargaşalar dünyası ortaya çıkmıştır.
Biz bilirdik ki kapitalizmin son aşaması emperyalizmidir. Lakin emperyalizmden sonraki aşama pek net bir şekilde tahmin edilememişti.
Emperyalizm aşamasına ulaşan kapitalizm insanı bildiğimiz insan olmaktan çıkarıp, insan evrimini tersine evrim haline dönüştürdü.
Hayvan ile sermayedar arasında mesafe azaldı. İnsan bu şartlar altında varlığını idame ettirmek için daha da vahşileşmesinin zorunlu olduğunu anladı.
Gene çözüm geldi büyük bir savaşa dayandı. İnsanlığın şok bir tedaviye ihtiyacı olduğu, aksi takdirde, şizofrenik ve anarko-kapitalizmin alacağı bir mesafenin olmadığı belirlendi.
Üretenlerle, üretmeden gasp edenlerin, hesaplaşması aşamasına geldik.
Yeni medeniyeti ya da yeni uygarlığı, gasp edenlerle üretenler arasında savaşın belirleyeceği ortaya çıktı.
Üretenler kendini savunmaya (self-defence), gasp edenler de iktidarlarını korumaya çalışacak.
Gasp edenler ile üretenler arasındaki ilk hesaplaşma PARA DÜZENİNDE olacak.
Önce insanlık, ürettiğini, başka üretim ile değiştirirken aradaki paranın hakkaniyetli ve üretenin hakkını gasp edecek bir para olamayacak. Değişim ve ticaret haklı bir zemine oturacak.
Elbette böyle bir mübadele aşamasına gelmek için yâri konvansiyonel, yarı nükleer bir savaştan geçilecek.
Mazlum ülkelerin üretenlerin yanında olabilmesi için, ülke halkının, kendi içinde şizofrenik kapitalizm ile bir hesaplaşması elbet zorunlu olacak.
Kapitalizm olacaksa da bir kuralı olacak. Kuralsızlık olmayacak. Elbet bu söylediklerimin ülkeler içinde, ancak bir devrimle mümkün olacağını biliyorum. Devrimin de kısa zamanda soysuzlaşacağını düşünürsek, devrimin tüm dünya ölçeğinde gerçekleşmesi gerekiyor. Elbette orada değiliz.
Evet orada değiliz ama değişimin ayak seslerini duyacak kadar da duyu hassasiyetimiz var.
4 Mayıs 2014, bulentesinoglu@gmail.com
News
