Siz dersiniz ki, “Baban kim?” “Babam benim canım, ben O’nun damlasıyım; Terzi Sadık’tan olma, Fatma Nazlı’dan 1940 yılının 21 Aralık’ında doğma, terzi Tanju” derim…
“Benim babam çok iyi bir babadır” diye de eklerim…
“Yemez yedirir giymez giydirir” derim. “Çocukları için yok olanı var eder; sırtımı her an dayadığım, kocaaaaaaa, yıkılmaz yapıdır” derim…
Derseniz ki, “Çok konuştun, bizim babamız yok mu?” Varsa gidin elini öpün, helâllik isteyin. Vefat ettiyse; ya ruhuna bir hayır duası edin ya da çok sevdiği bir şeyi yaparak, O’nu güzel anın” derim…
Hem bilir misiniz? Ben babamdan öğrendim; her cana – canlıya, gülümseyerek selâm vermeyi…
Sabahsa “Günaydın”,
Akşamsa “İyi akşamlar” demeyi…
Ama illa ki; gönlünce, gönlünün derinliklerinden geldiğince…
Çalışana “Hayırlı işler”,
Ağır iş yapana “Allah kuvvet versin” demeyi…
Dedim ya: Ama illa ki yüreğince; yüreğinin güzelliğini, verebildiğince…
Önemsemeyi öğrendim ben babamdan; canı, canlıyı, hayvanı, insan gibi insanı, karşındakini, ötede beridekini, itilmiş kakılmışları, toplumların ötekileştirdiklerini. Herkesi efenim, herkesi…
“Nasılsın?” demeyi de öğrendim…
“Nasılsın?” diye sorduktan sonra dinlemeyi de…
İyiyse, “Memnun oldum” demeyi…
Memnun olduğumu hissettirmeyi…
Dertliyse, elimden geldiğince çözüm üretmeyi….
Yüreğimden geldiğince derdini çözmeyi…
Hem ben; ihtiyacı olana ‘İhtiyaç’ olmayı, el vermeyi de babamdan öğrendim…
Evden çıkınca sağ ayağını atıp, sevdiklerinin alayını karıştırıp; sabah sabah hepsine dua etmeyi, onu da efenim, onu da babamdan öğrendim…
Hem o sağ ayakla çıkarken, “Allahaısmarladık” demeyi anneme, yol-ömür arkadaşına, karısına, kadınına…
Hepsini babamdan öğrendim…
Bu hayatta, daha aklıma gelmeyen birçok şeyi, birçok güzel şeyin hepsinin babamdır sahibi…
İyi ki doğdun, mavi gözlü sarışın dev…
İyi ki doğdun, terzi Tanju AKINER…
İyi ki doğdun baba, babamm, Atammm…
83. yaşın kutlu olsun. Allah seni başımızdan eksik etmesin…
News
