0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İlk açılan yara kapanmaz,

İlk kopan fırtına dinmezmiş yüreğinde.

Yıllar geçti de, öyle anladım…

Dağların doruklarından meltem toplayıp;

Yüreğini, yüreğimde bulduğum.

Yıllarca seferi yalnızlıklarımda,

Uçurum diplerinde peşinden koştuğum…

Geleceği çalınmış,

Dolu dolu bir hayatta bulmuştum SEN’i.

Elden ne gelir; tamamlan(a)mamış,

Eksik bir hayata uğurladım…

Hayâllerim vardı, bir de umutlarım.

Savruldum hep, hep ve daima;

Hüzünlerimde can kırıklıklarımla,

Sonu gelmez rüzgârlara kapıldım…

Uyan desem sana,

Geri dönülmez uykulardan;

Şimdi SEN’i bekliyor düşlerim…

Elimde moru maviye çalmış ortancalar;

Hatırımda hep, en sevdiğin çiçeklerin…

Ege’de ya da Çukurova’da.

Ya da herhangi bir köyde, kasabada, diyarda.

Memlekette belki, doğduğumuz topraklarda.

Toprağa sıkı sıkıya sarılmış;

İki, birbirine bakan kasımpatı olalım, razıyım…

Vuslat imkânsız, biliyorum.

Ne imlâ, ne satır arası, ne paragraf.

Başı, sonu; boşluk yok, dopdoluyum…

Bu yitik zamanda,

Alacakaranlığında şafağımın;

Umarsızca, SEN’i yazıyorum…

Bu gündoğumunda;

SEN’den uzak,

SEN’i yazdıkça,

Kalemim yordamıyla sana yaklaşıyorum…