0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

BAHA AKINER

Ruhuma anestezi istiyorum!

Göz göre göre eksikliklerle;

Birden ve aniden,

Bu kadar mı plânlı gelir bu adaletsizlik?

Böyle mi saplar böğrüne acı acı?

Ya ana kuzularının,

Babasız kalan yaşam hakkı?

Yüreğini parçalarca,

Bu kadar mı fütursuzca?

Hayatla mücadelem, kavgam

ve yaralanmalarım çok ama

Ezberimde böyle acılar yok benim…

Sözcüklerim akşamdan kalma,

Dilimde radikâl bir rüzgâr…

Sorularım yetim,

Cevaplarım öksüz…

Yutkunamıyorum,

Cümle kurdurmuyor dağınık dizelerim…

Ya, bir yerden sonra artık acımaz diyen

Güzel insanlar nerede?

Ne zaman bitecek bu karanlık gece?

Ruhuma anestezi istiyorum diyorum!

Ne zaman aydınlanacak gün?

Ne zaman güneş açacak?

2 tavan arasına sıkışmış,

Ruhuma batan sivrilikleri törpüleyen,

Gerçeklerle yaşıyorum umutsuzluğu…

Dermansız bir hastalığa kapıldı yüreğim…

Işıkları açamıyorum…

Her daim dik duran umudum yaralı…

Yarın yine aynı güne,

Uyanacak olmanın,

Yılgınlığı sinmiş üstüme…

Unutmak iyileşmenin diğer adı…

Tüm bildiklerini unutunca mı iyileşir insan?