Gülerken Dünya Güzelleşirdi…

Çayı açık içerdi.

Tek şeker...

Şıngır şıngır;

Karıştırırdı hunharca,

Dakikalarca...

Anlatırdı aynı zamanda.

Oradan, buradan çoğunlukla...

Anlatırken gülerdi.

Gülerken dünya güzelleşirdi...

Kaşığı bazen ağzına alır;

Orada tutar,

ki; öyle daha da güzeldi.

Bazen yine karıştırırdı...

Şıngır şıngır;

Hunharca,

Dakikalarca...

Karıştırırken bakardı,

Bakarken gülerdi...

Gülerken dünya.....

Ahhhhh,

O gülerken;

Demiştim ya daha önce,

Güzelleşirdi…

Yolda giderken;

Omuzlar yukarıda, dik yürürdü.

Bazen takılırdı herkese...

Ona, buna cevap verirdi;

İsteyene, istemeze...

Öyle ya da böyle,

Hep gülerdi...

Ve dünya.....

Elleri,

Bir ellerim içindeyken sıcaktı;

Hissederdim...

Bir; elleri içimdeyken,

Yenebilirdim dünyayı...

Takılırdı bazen.

Mahsuscuktan...

Kandırırdı çokça,

Çocukça...

Oyun severdi bir de...

Çok zekiydi ve

Oynamayı, oynatmayı severdi...

Kafasının içinde bir karakter yaratır,

Onunla oynardı...

Benimle tanıştırır,

Benimle oynatırdı...

Çekilir izlerdi sonra.

Bazen girerdi araya...

Oynardı...

Oynardık...

Oyun seven çocuklardık...

Ürkekti bazen.

Fark ederdim ben.

Yaralı bir ceylan gibi, ürkekti...

Göğsüme alırdım;

Yürek boşluğuma,

Sığdırırdım,

Sarardım,

Sarmalardım...

Giderdi ürkekliği...

İlla ki; yağmurda yürümeyi severdi...

El ele;

Sallana sallana,

Islana ıslana…

Çok üstünden geçti.

Hatırladıklarım bunlar.

Daha fazla hatırlatmayın bana…