TRT Ankara Televizyonu’nda Yayın Teknisyeni olarak çalışırken kurum içi sınavla TRT İzmir Radyosu’na Yayın Şefi olarak atandığım gün…
Kahramanlar semtindeki 10 katlı TRT İzmir Bölge Müdürlüğü binasına 8.45 gibi vardım…
Güvenlik beni tanımadığı için doğal olarak kimin ziyaretine geldiğimi sordu. TRT İzmir Radyosu Yayın Şefliği’ne atandığımı bildirince, önce bir “Hoş geldiniz!” dileğinin ardından 10. kata yani radyo katına çıkmam gerektiği ve Yayın Yönetim Müdürü rahmetli Günsenin Çamdoruk’la görüşmem gerektiği söylendi…
Asansöre bindim. En üst katta, 10. katta indim. İlk orada rastladım sana. Sanırım yayın hazırlığı için koşuşturuyordun. İkinci “Hoş geldiniz”i sen söyledin bana…
Yüzüme yüzüme, sıcacık…
Sonrasında görevli Yayın Şefiyle, spikerlerle, prodüktörlerle, teknisyenlerle tanıştırıldım rahmetli Günsenin müdürüm tarafından…
İnsanların birbirine Sevgi’yle yaklaştığı ve saygı gösterdiği bir yere atandığıma bütün çalışma arkadaşlarım inandırmıştı adeta…
***
O gün dedi ki dostlar: Öğleyin, saat 14.00 ile 16.00 arasında TRT FM merkez olduğumuz “Buyrun Radyo” programı var…
TRT Ankara Televizyonu’nda defalarca televizyon canlı yayınına katılmama rağmen hiç unutmam; o gün seninle birlikte programı sunan Murat Can Canbay, Teknik Yönetmen Nurşen Gazi, programcı arkadaşlar Deniz Dökmeci ve Güldengül Batıbay bir radyo programının ne kadar keyifli ve samimi geçeceğini ilk o yayında aktardılar bana…
Sonrasında defalarca sabahlara kadar yayınlar yaptık. Ailemizden çok birbirimizi gördüğümüz ve iyiyi kötüyü, sevinci kederi, her şeyi ama her şeyi paylaştığımız zamanlar oldu…
O her dem gülen yüzünü, sıcacık hissettiren yüreğini ve dostluğunu, ablalığını hiçbir zaman unutmadım Funda abla…
Gece yayın nöbetlerinde; sen yayındayken, ben senin evinde oğluna defalarca baktım. Ağız dolusu teşekkürler ettin bana. “Olur mu Funda ablacığım, ne önemi var? Ben senin kardeşinim” dedim her defasında…
Defalarca paylaştık hayatı, hayatın tüm hallerini. Defalarca dayanıştık…
Her defasında o kocaman yüreğini, Sevgi’ni yansıttın bana. Adanalıydın ya, Allah’ın kadınıydın. Gelecektin hani; ciğer yiyecektik, bici biciye vuracak, şalgam içecektik…
***
1 yıl oldu. 18 Şubat 2022, Cuma; tir tir titreten, sıra dışı, garip bir İzmir soğuğu…
Ayrıldın aramızdan…
Halbuki; daha 1 ay önce, 18 Ocak olan doğum gününde,
“Sağlık ve mutluluk diliyorum öncelikle… Sevdiklerinle birlikte geçecek bir hayat, sonra… Kalemindeki, yüreğindeki coşku hiç bitmesin, en çok… Kutlu olsun…
(Büyük Adam da kutluyor seni… Faceye bakmak-yazmak zül geliyor ona, {Tuhaf biri anlayacağın… yaban hatta🙄} Ama boş ver, o ben❤im konum😊)
Güzel her şeyin başına gelmesi dileği ile Baha’cığım…
1-Seni çok öpüyoruz
2-Hep sağlıklı ve hep mutlu olmanı istiyoruz.
3-Sevdiklerin hayat boyu hep yanında olsun diliyoruz.
4-Bütün bunlara beş-beş lâzım; hayat boyu bolluk-bereket içinde yaşamanı istiyoruz.
5-Şiir her zaman yaşamında, yüreğinde, ilhamında olsun ve tabii ki şiirlerin herkesin dilinde olsun istiyoruz.
6-Seni çok seviyoruz; unutma istiyoruz.
7-Bi’de kutluyoruz…
🎂😘🌸🥂🌺🎂💚🌺🍾❤👏🍀🌹❤🎂
İmza: Fundaynan Hakan.😘😏👋”
yazmıştın ya bana…
Yokluğunda kaç kez okudum, okudum ve ağladım; bu her zamanki gibi içten, samimi söylemlerini, dileklerini. Ağlarken güldüm, yaşadıklarımız geldi aklıma, her dem kahkaha atmaya hazır her şeye rağmen gülen yüzün geldi, gülerken hislendim. Hislendim de yine “Seni seviyorum” dedim sana; gözyaşlarım çeneme doğru akarken, kâh içimden, kâh yüksek sesle…
Unutmak mümkün mü? Mümkün mü; hâlâ doğduğun topraklarda, tüm güzel duygularla anıyorum seni…
Bu değil mi zaten aslolan? Güzel izler bırakmak yaşamda…
***
Ahh ki, ahhh! Niye böyle bıraktın gittin Funda abla? Hiç yakıştı mı sana?
Bedenini toprağa gömdüler de sesin hiç boşlukta kaybolur mu? İlla ki asılı kalacaktır bir yerlerde, araf’ta. Duyumsamak istediğimizde, kulağımızda…
TRT radyolarındaki “Evreeean” diye başlayan ve hepimize ilgi tuttuğun toplu mesajların, “Ay ay ayy, ben Funda Koray!” anonsların, Murat Can Canbay ağabeyimle birlikte sunuma bağlanan yayındaki o doyumsuz sohbetleriniz, fırsat bulduğunda olayı şiire bağlayıp okuduğun şiirlerin, “Tülaaaay” diye seni büyüten o güzel annene seslenişlerin, nereye gidersen git uzun kalamadığın o İzmir’i özleyişlerin, hayat ve yol arkadaşın Hakan Şahin ağabeyime tatlı serzenişlerin, kahkahaların, sağlam karakterin, arkadaşlığın, dostluğun, ablalığın, her dem sıcacık hissettiren insanlığın; hepsini ama hepsini öyle özledim ve özledik ki!..
Hoş bir seda bıraktın Funda abla. Bir dünya insanı olarak; seninle tanışan, çalışan, paylaşan biri olarak gururluyum. Dünyaya ve bana bıraktığın bu güzellikler için minnettarım sana…
News
