0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İnsan en çok sabahları arar sevdiği kadını!” demiş,

Macera romanları yazan Rodezyalı yazar

John Gordon Davis…

Demiş de; almış Turgut Uyar,

“Alıntılarla” şiirine kafadan konuk etmiş…

“Katılıyorum o sabahlara;

Öğleler kaba yaşanır, kalındır!

Akşamüstleri ince hüzünlü,

Çiçekler alınıp verilebilir.

Sabahtır yalnızlık…” diye ardından eklemiş…

Be Usta!

Çok sevsem de şiirini, kalemini, seni;

Derin maviliklerde göğe bakma durağını hani,

Yüreğinde hep O’nda duran bozuk saatini,

Ben katılmıyorum sana…

Bana kalırsa:

Üstüne siner O’nsuzluk akşamdan kalma.

Bir gözün açık biri kapalı, gün başlar sabahla;

Başlangıçlar değil sonlardır – sonsuzluktur ŞİİR…

Şiirdir kadın, kadındır şiir başlı başına;

Kavuşmalar değil, mutlak yalnızlık – ayrılıktır ŞİİR…

Sabah sabah kalktın ya;

Teri yastığına sızan, geceden kalma rüyanla.

Yaşanacaksa yaşanacak;

Koca bir günün var daha ortada…

Öğle, öğleden sonra, ikindi; kim vurduya gitti.

Evet hüzünlüdür akşamüzeri;

Çiçek alınır verilir belki ama

Her şey yarım yamalak gün ortasında,

Her şey bütünüyle kaskaba…

Gecedir yalnızlık!

Yazılır yazılır da, sonu gelmez karanlıklara;

Yetmez yetişmez cümlelerin…

Şair tezgâhlarında eksiğinden bozulur dizelerde.

Kaskatı, öylesine; vurur insanın hasret,

Yüreğine yüreğine o bitmez gecelerde…

İnsan en çok gece arar sevdiği kadını!

Buruk, masum, mahzun; biraz yorgunca.

Yapayalnız! Hayâline sımsıkı sarılır da;

Yine de üstünü örtmeye yetmez çarşafını, yorganını.

İnsan, insan en çok gece arar sevdiği kadını…

9 Mayıs 2023 – Mersin