Gönlü Kırık Kadınların Çay Saati
GÖNLÜ KIRIK KADINLARIN ÇAY SAATİ
Geziye çıkmıştı sanki sesin, sahil yolunda. Yüreğe dokunan bir türkünün belini kırıp şaha kaldırdın aşkı.
Geylesi çözüldü ayaklarımın. Yanlış kitaplarda aramışım meğer seni tanımlayan cümleleri…
Gözlerinin içindeki tuz düzlükleri yakıyordu günün kasvetini. Tepelerin ardından ağır ağır yüzünü gösteriyordu susan, yan yana ama biri birine yabancı sermayesi aşk olanlar..
Gönlü kırık kadınların çay saati, yüreğe dokunan bir türkünün belini kırıp şaha kaldırdın aşkı.
Nevri döndü zamanın…
AHMET OKTAY’IN “GİZLİ ÇEKMECE”SİNDEN
“Kızılay’da Ali Nazmi Pasajı’nın en üst katındaki ‘bekâr odaları’ndan birinde kalıyorum. Hakkını artık asla ödeyemeyeceğim Oktay Kurtböbe de o sıralar Ankara’da. “Dert etme, ben beş-altı ay öderim kiranı, bir iş ayarlarız nasıl olsa” diyor. Annem babam da bir miktar para göndereceklerini bildiriyorlar ve işsizlik günlerim başlıyor.
Gündüzleri bekâr odamda okuyarak, bir şeyler yazarak zaman zaman da iş arayarak günü dolduruyorum. Saat 18’den sonraki meskenim, o zamanlar sanatçılar arasında sevilen bir yer olan Piknik’in bitişiğindeki bir binanın bodrum katında bulunan Sanat Sevenler Kulübü.
Gençliğimden Mavi dergisini çıkardığımız günlerden bildiğim bir yer. Bu yüzden genç bir yazar olarak çevrem ve itibarım var. Sevilen biriyim.
Ne güzel anılar var belleğimde. Şimdi gözümün önünde Şükran Akurgal’ın hayali canlanıyor. Her zaman güler yüzlü, sevecen. Bir akşam üstü tek başıma otururken geldi. İçkisini söyledi, bana da kadeh ısmarlamak istedi. İki gündür kursağıma lokma girmemiş. Yüzümü kızartıp “Bana bir yemek yedir” dedim. “Kalk gidelim” dedi. Çıktık, bir taksi çevirdi ve Bahçelievler’deki İş Bankası Lokali’ne götürdü beni. Bonfileli, rakılı bir yemek yedik. O zor günlerimde hep sorardı “Aç mısın?” diye. Para henüz Tanrı olmamıştı. Yardımlaşma, dostluk vardı. Harcamak için de para.
Yıllardır görmedim Şükran Akurgal’ı. Ama emekli olup Bordrum’a yerleştiğini biliyorum.”
News